سکوت من 2
انواع تریاک
۱- تریاک خام, که عبارت از شیره خودبخود غلیظ شده گرزهای خشخاش است که بدون توجه به میزان آن, جز برای بسته بندی و ارسال, دستکاری دیگری در آن نشده باشد.
۲- تریاک عمل شده (پرورده), طبق تعریف لاهه, تریاک پرورده محصولی است که از تریاک خام با یک رشته عملیات مخصوص حل کردن, جوشاندن, بودادن و تخمیر بمنظور تبدیل آن به عصاره برای استعمال غیر طبی تهیه می شود.
۳- تریاک پزشکی, تریاکی که مقدار آن (دوز) مشخص بوده و برای مصارف درمانی و پزشکی کاربرد دارد. و در صنایع داروسازی هر کشوری آن را بصورت گرد یا دانه های ریز درآورده و یا با مواد بی اثر مخلوط کرده و مورد مصرف قرار می دهند.
●مشتقات تریاک
در تریاک حدود ۲۵ نوع آلکالوئید وجوددارند که ۶ نوع آن بیشتر از بقیه در تریاک یافت می شوند که عبارتند از : مورفین (۳ تا ۲۳درصد), کدئین (۵/۰درصد), پاپاورین (۱/۰درصد), نارسئین(۱/۰درصد), نارکوتین (۷درصد), تبائین (۳/۰درصد).
هرچه مقدار مورفین موجود در تریاکی بیشتر باشد می گویند آن تریاک دارای مرغوبیت بیشتری است. مقدار مورفین در تریاکهای بازرگانی ۶ تا ۱۴ درصد می باشد.
●نحوه مصرف تریاک
تریاک به صورت خوردن، کشیدن یا تزریقی مورد مصرف قرار می گیرد. تریاک از نظر طبقه بندی فارماکولژی، تضعیف کننده فعالیتهای سلسله اعصاب مرکزی است.
●علائم مصرف تریاک
مهمترین علائم مصرف تریاک و مشتقات آن عبارتند از : ۱- خواب آلودگی با حضور ذهن, ۲- تسکین درد, ۳- انبساط خاطر و آرامش, ۴- احساس گنگ و مبهم به زمان و مکان, ۵- بخواب رفتن با آرامش و تخیلات مطبوع, ۶- سستی اراده و ضعف حرکات فعاله و ۷- کاهش امیال جنسی.
●تریاک پرورده
اثرات دلپذیر و آرامش بخش مواد مخدر بسته به مصرف دارو و تحمل شخص بمدت چهار تا شش ساعت ادامه می یابد و پس از آن مرحله خماری فرا می رسد که بصورت خمیازه و آبریزش از بینی, بیقراری, بی اشتهائی, افسردگی, تهوع و استفراغ می باشد.
بعد از کشیدن به اصطلاح چند "بست" تریاک, توجه فرد بر روی خودش متمرکز شده و گرایش شدیدی به آرامش پیدا می کند. درحقیقت اعصابش آرام و اراده اش سست شده و در تفکر و خیال فرو می رود و از معاشرت با دیگران تا حدودی پرهیز می کند و از وزن و زمان و فضا آزاد می شود. و دگرگونی در جهت یابی زمانی- فضائی در وی ایجاد می شود. مصرف تریاک سبب می شود تا گذشته وآینده فرد با هم مخلوط شده و مجموعه "حال" را برایش ایجاد نماید و از زمان آزاد گردد.
شخص معتاد به تریاک در خیال واهی خود پس از استعمال تریاک احساس می کند که دارای روشن بینی زیاد و قدرت فهم و قضاوت هوشیارانه و بینش و ادراک اصیل از دنیای اطرافش می باشد و از این که بدون هیچ سعی و کوششی دارای این حالت در تفکر و تصور گردیده ابتدا تعجب می کند. ولی رفته رفته در حالت کیف فرورفته و احساس خوشی و خوشبختی به وی دست می دهد و درنتیجه نسبت به محیط اطراف خود بیگانه و بی تفاوت می گردد.
با توجه به مطالب ذکرشده, فرد معتاد به تریاک به سهولت می تواند, ساعات شبانه روز را با بی خوابی و رویاهای رضایتبخش ادامه دهد. و بتدریج در وی وابستگی و بندگی ایجاد شود و در فواصل بست یا پیپ ها این فرد انرژی خود را از دست داده و اندوهگین و بی حوصله می شود و حالت یکنواختی در صدا و کندی در حرکاتش نمایان می شود.
لاغری و ضعف عمومی در معتادان به تریاک رفته رفته شدیدتر می شود و ضایعات فیزیکی و روانی و اجتماعی فرد بتدریج زیادتر شده و موجب زوال و نابودی فرد می شود. یعنی با گذشت زمان تحمل فرد به مقدار مصرف تریاک بیشتر می شود و فواصل آن نیز کمتر شده و گروهی نیز در پایان به هروئین روی می آورند. از نظر اجتماعی, اگرچه معتادان سنتی به تریاک در هر نقطه کشور همچنان به فعالیت خود اجباراً ادامه می دهند ولی از هم پاشیدگی خانواده در اغلب موارد نتیجه اولیه این نوع اعتیاد محسوب می شود. مصرف مزمن داروهای مخدر توسط مادر در حین حاملگی که شامل تریاک و مشتقات آن و آمفتامین ها و باربیتوراتها می باشند برای جنین مضر است و سبب دیسترس داخل رحمی و کم وزنی نوزاد و گاهاً مرگ جنین و نوزاد می شود و در مواردی که مادر حامله معتاد تمایل و سعی در ترک اعتیاد را دارد بایستی سقط زودرس را انجام داد.
●مصرف بیش از اندازه ( Overdose)
مصرف بیش از حد، موجب اختلالات سیستم تنفسی گردیده و تنفس به کندی و آهستگی صورت می گیـــرد و در نهایت احتمالا متوقف شده و به مرگ منجر می شود. استفاده تریاک همراه با الکل می تواند، بسیار خطرناک باشد.
●درمان و ترک تریاک
اکثریت معتادان به مواد مخدر بویژه تریاک، تمایل به ترک اعتیاد به صورت تدریجی و در منزل و بویژه زیرنظر پزشک را دارند. بدین منظور یک روش ساده و مفید در زیر عنوان می‌گردد که بسیاری از معتادان قادر به ترک آن بوده و تعداد زیادی از معتادان نیز از طریق درمان سرپائی و درمانگاهی با همین روش اعتیاد را ترک کرده اند و خوشبختانه هیچ خطری نیز دربر نداشته‌است. در این روش ابتدا بایستی فرد معتاد به تریاک، در طی ۱۵ روز و هر روز مقدار کمی از میزان تریاک مصرفی روزانه‌اش را کم کند و پس از ۱۵ روز به یک حد می‌نیمم برسد، سپس با تجویز ۴ داروی زیر که بیشتر جهت درمان علائم و نشانه‌های ترک اعتیاد بکار می‌رود و نوعی جایگزینی خفیف نیز می‌باشند می‌توان در مدت ۱۰ روز، وی را از اعتیاد نجات داد (درمجموع ۲۵ روز). داروهای مصرفی عبارتند از: ۱- استامینوفن کدئین که در روز اول به میزان ۶-۳ عدد و برای ۳ بار در روز مصرف گردد که علاوه بر جایگزین شدن مقادیری از کدئین بجای تریاک مصرفی، می‌تواند علائم درد بدن و ناراحتی و سردرد ناشی از ترک اعتیاد را بطور چشمگیر کاهش دهد و سپس از روز دوم تا ۱۰ روز می‌تواند روزانه حدود ۳ عدد از استامینوفن کدئین‌دار را مصرف نماید.
۲- مپروبامات و یا داروهای خانوادهٔ باربیتوریکها : که جهت تکانهای عضلانی و مسائل روحی و عصبی و عضلانی می‌توانند مفید واقع گردند که در روز اول روزانه ۳ عدد و روزهای دوم و سوم روزانه ۲ عدد و سپس تا روز دهم روزانه ۱ عدد.
۳- قرص دیفنوکسیلات که بدلیل اسهال و اختلالات گوارشی حاصله از ترک اعتیاد بصورت روزانه ۳-۱ عدد و برحسب نیاز به مدت ۱۰ روز تجویز گردد.
۴- قرص دیازپام دو عدد روزانه بصورت ۱ عدد دیازپام ۵ میلی‌گرمی در صبح و یکی در شب مصرف گردد.
و برای سایر علائم حاصله از ترک اعتیاد باید داروی مربوط به آنرا تجویز نمود. مثلاً اگر فرد دچار استفراغ و تهوع شد باید از داروهای ضد استفراغ استفاده کرده و یا اگر تغییرات فشارخون و مسائل قلبی پیداکرد داروهای مربوط به آنها را تجویز نمود. مصرف قرص یا آمپول کلرپرومازین و فنوباربیتال در صورت نیاز می‌تواند بسیار مفید باشد. مصرف سایر داروهای ترک اعتیاد و رفع سندرم ترک اعتیاد نیز می‌تواند در هر مقطعی از ترک اعتیاد مورد استفاده قرارگیرد.
افراد معتادی که تمایل به ترک اعتیاد دارند اگر زیرنظر پزشک اقدام به ترک نمایند بسیار موفق‌ترند و جای هیچگونه اضطراب و نگرانی از مسائل ترک اعتیاد باقی نمی‌ماند زیرا پزشک مربوطه برحسب نیاز می‌توان به تزریق سرم و یا تجویز داروهای مورد نیاز اقدام نماید.
مصرف اغذیه پرانرژی و مایعات ضروری همراه با ورزشهای روزمره و مراقبت خانوادگی و تفریحات سالم و شادی‌بخش از ضروریات و اقدامات واجب در روزهای ترک اعتیاد می‌باشند.
